(Geçen "kavurma" bayramında da bir bayram yazısı yazmıştım.. O yazının linkini de vermek isterdim ama eski bloguma erişim sağlanamadığı için bunu yapamıyorum. Niye o yazıya link vermek isterdim; çünkü bu bayrama ilişkin hissiyatım çok değişmiş değil. Kurban etmeye dair bir ritüelden bir bayram yaratmış olmamız hala bir nebze de olsa ititici geliyor bana. Neyse bunu tartışmak çok da anlamlı ve gerekli değil zaten. İşin teolojik, sosyolojik, psikolojik bir sürü boyutu var nitekim.)
Beni şu an ilgilendiren tamamen duygusal veriler. Bu bayramdaki harala güreleyi sevmiyorum ama düşünüyorum da bir yandan bayram seyran da olmasa eş dost göremeyeceğiz bu hayat gailesinin içinde. Belki de küçük bir teneffüs, bir mola ihtiyacını karşılıyor bayramlar bir yerde. Ve o adına hayat gailesi dediğimiz dalganın içinde git gide yalnızlaşan, uzaklaşan, asosyalleşen insanoğlu için insani değerleri hatırlatan bir can simidi oluyorlar. Sanki biraz da bu faydacı yaklaşımla seviyoruz artık bayramları. Yoksa gerçek manasıyla bayram sadece çocuklukta yaşanandır modern zamanlar insanı için.
Velhasılı bayılmasam da bayramlara; benim de sevdiğim yanları yok değil. Binaenaleyh "Bayramınızı [en içten] dileklerimle kutlarım dostlarım."
Böyle bayram tebriğimi olur ulan deyyus demeyesüz...!! Gorki'nin yapacağı bayram tebriği de bu kadar olur...
Son söz olarak Can YÜCEL'in şiiriyle bitirmek isterim:
BAYRAMLIK
Koyunlar keçiler ve koçlar için
Ne kadar bayramsa Kurban Bayramı
Bu barış var ya, bu barış
Cephedekiler için o kadar barış
Can Yücel
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder