Eylemdik!

Bugün eylemdeydik. Bir süredir küresel eylem grubu ve bir dizi çevreci örgüt tarafından 10.10.2010 tarihi için eylem çağrısı yapılıyordu. Daha doğrusu "eylemce" çağrısı. Küresel ısınma ve iklim krizleriyle ilgili yapılacak bu eylemin "eğlence" tadında geçmesi öngörüldüğü için böyle denmişti çağrıya. Mevzubahis konu üzerine eylem sadece Türkiye'de değil tüm dünyada yapıldı bugün. Eylemin konusu ve muhatabı malum. Tüm dünyayı tehdit eder boyutta çevre felaketleri yaşanıyor ve bir dizisi de kapımızda. Ve mevcut hükümetler bunlara önlemler almak bir yana dursun daha fazla rant daha fazla kâr için bu sorunları görmezlikten gelmekte ve dünyayı daha büyük çevre felaketlerine sürükleyebilecek kirli enerji üretimlerine devam etmekteler. Hal böyleyken sokağın sesini yükseltmek, buna sesimiz çıktığınca dur demek lazımdı.



Biz de duyarlı bireyler olarak "eylemceye" iştirak ettik ve "eylemdik". Ama gerçekten eğlendik mi..?? Ne gezer. Ortada en az yaşanan ve yaklaşan felaketler kadar berbat bir tablo var. Tüm dünyayı ilgilendiren bir konu üzerine bir eylem var ortada ama sokakta bir avuç insan var. Sanki mevcut düzenlerden, krizlerden ve felaketlerden sadece bu delibozuklar rahatsızmış gibi. Bu halk çoktandır haklı ya da haksız, siyasi ya da bu eylemde olduğu üzere insani hiçbir talep için sokağa inmiyor. Böyle bir kültür zaten yoktu ve gitgide de siliniyor mücadele tarihimizden. Eylemde hep aynı insanlar sokağa iniyor, slogan atıyor, söyleniyor söyleniyor geri geliyorlar. Dostlar alışverişte görsün ya da körlerle sağırlar birbirini ağırlar hesabı. Ne sivil toplum örgütlerinin ne partilerin umrunda değil mi çevre ya da dünyanın geleceği? İş söze gelince mangalda kül bırakmazlar ama eyleme gelince yoklar. Çocuklarımız gitgide yaşanmaz hale gelen dünya için hesap soracaklar bize ama umurumuzda değil.



Halkı örtüleyemediğimiz için, meramımızı anlatamadığımız için bizim de suçumuz var. Ortada hem fikirsel anlamda hem de yöntem anlamında bir yanlış olduğu ortada. Ama bu dünyayı nasıl daha yaşanır bir yer haline getiririzi düşünenen yok.

Velhasılı eylemdik ama eğlenemedik...

Bir Kızılderili atasözüyle bitirelim: "Dünya bize atalarımızdan miras kalmadı, onu çocuklarımızdan ödünç aldık."

Bu cümledeki hakikati fark ettikten sonra Kızılderililerle akraba olduğumuz konusunda övünebiliriz ancak.